Moein Zandi - Zibaye Zeshte Man

زیبای زشت من در آیینه خشت من
در وارونگی نهان پنهان گشته عشق من
هی گفتم برو نمان رفتی ماندن مرا کج
فهمیده بود شعر آواز خواندن مرا
من خود جاهلم به این که چیست
خواسته دلم در سردرگمی مرا حیران
کرده ای دلم
دارد چین میخورد کم کم
پیشانیم من هی مینویسمت تو هی میخوانیم
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه عاشقم
نبود تو فال اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه عاشقم
نبود تو فال اسممو نمینوشت که
پرت و پلا نوشتنم که این سکوتو بشکنم میخوام
صدای خندتو با همه گوشا بشنوم
اشاره کن صدا بزن درد و دلاتو ساز کن اتاق
تاریک منو پنجره هاشو باز کن
بزن به بیخیالیو سر به سرم بذار باز
بگو ولت نمیکنم پشت درو درار باز
میخوام که جون من بشه قسم به
حرف راستت انقده عاشقم
بشی که قلب دنیا واسته
آسمون ببارش که اسم حال من
عشقه عاشقم نبود تو فال
اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من
عشقه عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که