Masih-Arash - Booye Shomal

هوس بوی شمال و نمِ بارون کردی
که سحر خروس بخونه وسطِ جنگل سبز
پایه میخوای پاشو بیا
تو شومینه پُر هیزم و آلاچیق که بالا شیم
بخندیم تا خودِ صبح و از اون بچه باحالا شیم
پایه میخوای پاشو بیا
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم تو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت
بی تو این آدما کَندن از من
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم تو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت
بی تو این آدما کَندن از من
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم تو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت
بی تو این آدما کَندن از من
من لقمه میکنم خاطراتو
با بغضِ تو گلوم هضم نمیشه
از کوچه ی تنگِ دلم
جز تو کسی رد نمیشه
بیا بازم مثلِ سابق
بشینیم تا کَله ی صبح
من و آهنگِ قدیمی
کنارِ خنده ی تو
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم تو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت
بی تو این آدما کَندن از من
بیا ، بازم اون روزا رو بیار
تنگه دلم آخه زیاد ، بیا
بزنیم تو دل جنگل
من بمیرم واسه خندت
بی تو این آدما کَندن از من
آی صنم جان ، آفتاب به سرِ چنار ناربندونه
عاشق به میان کوچه سرگردونه
گویند همه که عاشقی ، آسونه
این عاشقیه که دردِ بی درمونه