Alireza Ghorbani - Roozegare Gharib

دهانت را میبویند مبادا گفته باشی

دوستت دارم دوستت دارم

دلت را میبویند دلت را میبویند

مبادا شعله ای در آن نهان باشد

روزگار غریبیست روزگار غریبیست نازنین

روزگار غریبیست نازنین

آن که بر در میکوبد شباهنگام

به کشتن چراغ آمده است

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

به اندیشیدن خطر مکن

خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

روزگار غریبیست روزگار غریبیست نازنین

نمانده در دلم دگر توان دوری

چه سود از این سکوت و آه از این صبوری

تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد

بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد

نمانده در دلم دگر توان دوری

چه سود از این سکوت و آه از این صبوری

تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد

بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد

نمانده در دلم دگر توان دوری

چه سود از این سکوت و آه از این صبوری

تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد

بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد